Για ‘σένα αγρίμι

Αλήθεια, πες μου, ήσουν πάντοτε όπως τώρα;
Ηθοποιός, που αλλάζει μάσκα ανά μια ώρα;
Αγρίμι, μέσα σε παγίδα εγκλωβισμένο
Που παίζει θέατρο πως είναι πληγωμένο;

Στ’ αλήθεια, έχεις αγαπήσει ποτέ κάτι
Κάτι πιο πάνω από ‘σένα, όχι αυταπάτη;
Με τρόπο τέτοιο που η καρδιά σου να πονάει
Σαν από δίπλα σου, για λίγο ξεγλιστράει;

Μα, σε λυπάμαι τώρα πια σα σε θυμάμαι
Σαν τον ζητιάνο που στο δρόμο προσπερνάμε
Ναι, με συμπόνια και με οίκτο τον κοιτάζω
Μα, για τα λάθη του όλα φταίει και τον δικάζω

Μόνο ο οίκτος μου ‘χει μείνει για να νιώσω
Για ‘σένα αγρίμι, που προσπάθησα να σώσω
Μ’ αγάπη μόνο και με μάτια σφαλισμένα
Μα εσύ δεν έμαθες να νοιάζεσαι κανένα...