Πέμπτη 3 Μαΐου 2007

Πάλι εδώ




Μες στο ψέμα η αγάπη, τελειωμένη απ’ την αρχή
Κι εγώ εύχομαι ακόμα, μπας και βγει αληθινή
Μες στο δάκρυ ευτυχία, κρύβει η κάθε μας στιγμή
Καρτερώ πάντοτε εκείνο, που ποτέ του δε θα ‘ρθει

Πίνω λόγια και μεθάω, στη θολούρα μου ξεσπώ
Λέω θα φύγω και πατάω, τους φραγμούς μου που μισώ
Κι όλο κάνω να ξεφύγω, μα το τίμημα βαρύ
Βλέπεις, έτυχε καρδιά μου, να σε αγαπάω πολύ

Λύνω όρκους κι υποσχέσεις, μα οι τύψεις μου γελούν
Ξέρουν πιο καλά από ‘μένα και ποτέ τους δε ξεχνούν
Σβήνω σύνορα απ’ τον χάρτη που φυλάκισαν στιγμές
Δεν το θέλω να υπάρχω και να ζω πάντα στο χθες

Ένα βήμα προχωράω, δύο πίσω με γυρνούν
Πως συνήθισα στα λίγα που ποτέ τους δεν αρκούν;
Ένα πλήγμα κάθε μέρα στο φθηνό μου εγωισμό
Το σχεδίαζα να φύγω κι όμως, είμαι πάλι εδώ!

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πως συνήθισα στα λίγα που ποτέ τους δεν αρκούν;

Όλο, αλλά αυτό με πέθανε. . .
Μου αρέσει που γράφεις για πράγματα τόσο οικεία . . .
Να σαι καλά
Ηλέκτρα

hliaxtida είπε...

Πολυ ομορφο χαρά μου..
Ολα σου ... μου μοιάζουν...
Καλημερα γλυκιά μου

Ανώνυμος είπε...

Θαυμάσιο Χαρά και πάντα με το δικό σου ξεχωριστό ύφος. Καλημέρα.

Astrojoggi είπε...

Ομορφια Χαρα!...σαν την καρτα σου
που τωρα την ειδα...σ'ευχαριστω!
μ'αρεσει πολυ που το παλι εδω
αναδυει το συναισθημα της "μυιγοπαγιδας"...

Ντέρος Γιώργος είπε...

Ειναι καποιες μαμημενες στιγμες οπως και αυτη που σε ζηλευω, και δεν ξερω αν ειναι καλοκαρδη αυτη η ζηλια... Οσο κι αν ειμαι τυχερος που σε γνωρισα και σε εχω φιλη, δεν ξερω αλλα δεν ειμαι σιγουρος μεσα μου...Το λατρεψα το τραγουδι σου, ειναι απλα αυτο που λεμε Μεγαλο τραγουδι, διαχρονικο...Την αγαπη μου και την ζηλια μου Χαρα, καλοκαρδη ή οχι δεν εχει σημασια, σημασια εχει οτι μου δινεις το ερεθισμα για να γινω καλυτερος, να μπορεσω να σε ξεπερασω...!!!!!