Αφού το θες θα είμαι εγώ
Αυτή που σπάει τους κανόνες
Μ’ ένα χαμόγελο αρωγό
Σου φτιάχνω όμορφες εικόνες
Ξυπνώ τη μέρα, ίδια αυγή
Κι είσαι η αιτία που με γυρεύει
Να δώσεις σώμα και μορφή
Σε μια σιωπή που αλητεύει
Συνήθισες τη μοναξιά
Συνήθισα να με ξεχνάνε
Κι έτσι σε τόση ομορφιά
Λέμε δυο λάθη δε χωράνε
Δε βαυκαλίζω τα γιατί
Μ’ αλήθειες πάω να τα κοιμίσω
Και απ’ τον πόνο τον πολύ
Ματώνουν πριν τα νανουρίσω
Σου ζήτησα να με δεχτείς
Κι όσα ξοπίσω μου εγώ σέρνω
Δεν πρόκειται ούτε να τα δεις
Μόνο θα δίνω. Δε θα παίρνω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου