Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2007

Γυρνάει ο χρόνος



Κυλάει ο καιρός μετρώντας χίλιες απουσίες
Κι αυτοί οι μήνες τρέχουν
Λες κι άλλο δεν αντέχουν
Να κρύβουν μέσα τους θλιμμένες ιστορίες

Περνάν τα χρόνια κι όλο στέκονται μπροστά μου
Να μην κοιτώ πια πίσω
Στο παρελθόν ν’ αφήσω
Εκείνα τ’ άγουρα, τα φρούδα όνειρά μου

Γυρνάει ο χρόνος και μου δείχνει στον καθρέφτη
Ποια είναι αυτή, την ξέρεις;
Τι φταίει και υποφέρεις;
Ξέχνα τα όλα γιατί τρέχω σαν τον κλέφτη

Κι αν συνεχίσεις χωρίς να με λογαριάσεις
Μια νύχτα θα σε βάλω
Φύλακα σ’ ένα φάρο
Για να φωτίζεις όσα σου ‘μελλε να χάσεις

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Φάρος είσαι από μόνη σου Χαρά μου. Άπλετος φάρος συναισθημάτων που φωτίζουν και γοητεύουν ταξιδευτές και περατάρηδες του νου και της ψυχής. Την αγάπη μου και την καλημέρα μου. Τάκης Τ.

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου Χαρά, ας γυρνάει ο χρόνος κι ας τρέχουν οι μήνες, εσύ πάντα γελαστή να κοιτάζεις τον καθρέφτη σου! Γράφεις πολύ όμορφα... Φιλιά! Katerina-anna