Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2007

Πνιγμένα όνειρα



Αυτό το βράδυ
Μείνε να πιούμε έν’ ακόμα ποτηράκι
Και μίλησε μου
Για της αγάπης σου το άδικο σαράκι

Πες μου για ‘κείνην
Που σου χαρίστηκε ξεχνώντας την ζωή της
Και μες στην δίνη
Του έρωτα, σου δόθηκε με την ψυχή της

Μείνε απόψε
Να μου μιλάς κι εγώ απ’ την ζήλεια μου να λιώνω
Μείνε απόψε
Που δεν αγάπησα, εγώ να μετανιώνω

Και σαν θα κλάψεις
Το κάθε δάκρυ σου κι αυτό θα το ζηλεύω
Και σαν στενάζεις
Την κάθε ανάσα σου, αθόρυβα θα κλέβω

Δεν είχα τύχη
Για να γνωρίσω ένα έρωτα μοιραίο
Ήτανε λάθος
Τότε να κρύβομαι απ’ ότι ήταν ωραίο

Και τώρα που ‘ρθαν
Νύχτες και μέρες βουτηγμένες σε ανία
Και πια μονάχος
Έξω και μέσα μου ζω σαν σε εξορία


Ήρθα σε ‘σένα
Κι απόψε φίλε μου να πιούμε στην υγειά μας
Ακόμα ένα
Μπας και τα πνίξουμε για πάντα τ’ όνειρα μας

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γλυκια μου Χαρά , οταν καποιος γραφει ενα ποιημα με τετοιο παραπονο.........εχει αγαπησει πολυ...
Και ξερεις... λιγοι ειναι εκεινοι που εχουν αγαπησει πολυ...

Ντέρος Γιώργος είπε...

Πνιγμενα ονειρα και θανατοκαθρεφτισματα τα επομενα τραγουδια μου. Σ' ευχαριστω για την εμπνευση χιχιχιχι...Χαρα μου καλησπερα. Δεν ξερω γιατι αλλα κλαιω που σε γνωρισα, γιατι αν δεν σε ειχα γνωρισει θα ειχα κανει δισκογραφικη δουλεια, αφου θα σε διαβαζα θα μου ερχοταν η εμπνευση και δεν θα μου ηταν δυσκολο να αντιγραψω τα ποιηματα σου και να τα κανω τραγουδια μου. Αλλα κοντα σου εμαθα αυτο που λενε για τον φιλο κανεις θυσιες !!!!! Την αγαπη μου και τον σεβασμο μου !!!!

melomenos είπε...

μελωδικό το τραγούδι σου
οι ίδιοι οι στίχοι σου βγάζουν ήχο και συνοδεύουν τις λέξεις
πολύ όμορφο!