Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

Το ρήγμα





Και μου τρυπάν αυτές οι λέξεις σου τ’ αυτιά μου
Τρέχουνε αίμα καθώς σπαν τα τύμπανα μου
Ξέρω δεν ήμουνα όλα όσα επιθυμούσες
Πάντοτε δεύτερη σε μοίρα που αγαπούσες

Ωμή η αγάπη σου ατρόχιστη λεπίδα
Μέσα μου τρύπωσε γυρνώντας σαν αρίδα
Ότι δε βύζαξα το έχυσες στο χώμα
Τώρα στυφίζει η απουσία σου στο στόμα

Όλο βαθαίνει αυτό το ρήγμα ανάμεσα μας
Και σα μιλάμε απορροφάει και τη λαλιά μας
Όταν σου άπλωνα το χέρι να με φτάσεις
Εσύ αρνιόσουνα τις όποιες αποστάσεις

Τώρα λυπάμαι και λυπάσαι εκ των υστέρων
Σχέση που φθείρεται χωρίς ενδιαφέρον
Λίγο με κράτησαν σφιχτά τα δυο σου χέρια
Μάνα χανόμαστε κι εσύ μετράς τ’ αστέρια

1 σχόλιο:

DaisyCrazy είπε...

"Ξέρω δεν ήμουνα όλα όσα επιθυμούσες
Πάντοτε δεύτερη σε μοίρα που αγαπούσες"

φοβεροί και απόλυτα δυνατοί στίχοι. άλλο ένα εξαιρετικό διαμάντι!
να’σαι καλά Χαρά!