Άδεια Χέρια

Τα χέρια μου πια άδεια και βουβά
Θλιμμένα με κοιτούν κι απορημένα
Ρυτίδιασαν στου χρόνου τα μισά
Και γέρασαν στο πλάι κρεμασμένα

Μου μίλαγαν το βράδυ σιωπηλά
Άλλοτε με χαρά εκστιασιασμένα
Και άλλοτε με πόνο φωναχτά
Ζητούσαν εξηγήσεις θυμωμένα

Περάσανε τα χρόνια βιαστικά
Με μύριες αναμνήσεις χαραγμένα
Τα σφίγγω και χτυπάω στα τυφλά 
Την μοίρα μου και όλα τα γραμμένα

Λυπάμαι που δεν μου ‘μεινε καρδιά

Μόνο δυο χέρια ταλαιπωρημένα 

Που αγκάλιασαν και κράτησαν σφιχτά 

Όλα όσα δεν ήτανε για εμένα.