Γιατί μπορείς…

Γιατί μπορείς…
Πρέπει τα χέρια σου στον ουρανό ν’ απλώνεις
Και τ’ άσπρα σύννεφα χαλί σου να τα στρώνεις
Να κάνεις κάτι που ‘ναι λίγο και μικρό
Να έχει ουσία και μοναδικό σκοπό

Γιατί μπορείς…
Πρέπει στην κάθε σου στιγμή να δίνεις χρώμα
Να ζεις το σήμερα, κάθε λεπτό και τώρα
Να λες αυτό που η καρδιά σου απαιτεί
Χωρίς να ψάχνεις την κατάλληλη στιγμή

Γιατί μπορείς…
Πρέπει αγάπη και χαμόγελα να δίνεις
Και την κακία μες στο γέλιο σου να σβήνεις
Να δίνεις νόημα στο «θέλω» και «μπορώ»
Παλιές πληγές σου, να κοιμίζεις σα μωρό

Γιατί μπορείς…
Πρέπει να ζεις γιατί σου δόθηκε ρεγάλο
Αυτή η στιγμή είναι προτέρημα μεγάλο
Που τόσο αβίαστα δική σου θεωρείς
Και αναλώνεσαι γιατί απλά… μπορείς!

Γιατί απλά.... είναι σπουδαίο να μπορούμε αλλά δύσκολο να το καταλάβουμε καθώς όλα τα θεωρούμε δεδομένα