Μέσα στο τίποτα, το λίγο μου χωράω
Κλείσαν οι δρόμοι κι όμως κοίτα προχωράω
Μες στο σκοτάδι μ' οδηγούν οι χαρακιές μου
Μπάζει το φως, γλιστράει μέσα απ' τις πληγές μου
Ήμουνα πάντα όσο πρέπει και εντάξει
Δήλωνα, πλήρωνα και τα 'χα όλα σε τάξη
Κι όμως χρεώθηκα κλεψιές, απάτη, ψέμα
Κι ας μην έπραξα ποτέ μου εγώ κανένα
Με διασύρουνε στον κόσμο σαν κουρέλι
Λένε πως άνοιξα το βάζο με το μέλι
Κι αν άλλοι φάγανε με τις χρυσές κουτάλες
Φταίχτης εγώ που έγλυψα κάνα-δυο στάλες
Τώρα πληρώνω και πληρώνω μαζεμένα
Όλα όσα φάγανε και όλα τα σπασμένα
Αυτών που γλέντησαν στην πλάτη μου επάνω
Κι αντί να οργίζομαι, τους βλέπω πρώτο πλάνο
Σπάστε τα πια τα χαζοκούτια να σωθούμε
Φορέστε μαύρα σαν σκοτάδι ν ' απλωθούμε
Πάνω στους ψεύτες, τους προδότες, τα λαμόγια
Οι αλλαγές θέλουνε πράξεις! Όχι λόγια!
17/9/15
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου