Η φωτογραφία

 

Κι έτσι όπως κάθεσαι επάνω στο περβάζι
Κοιτάς αδιάφορα τ’ απέραντο κενό
Στο πρόσωπό σου ένα πένθιμο αγιάζι
Σε γυροφέρνει και σ’ αγγίζει στον λαιμό
 
Και σε κοιτάζω μέρες τώρα ν’ αγναντεύεις
Ίδιος να μοιάζεις μ’ Απολλώνιο Θεό
Και μες στο βάθος της ψυχής σου να γυρεύεις
Εκείνο τ’ όνειρο που τ’ άφησες μισό
 
Ποια ζεμπεκιά μες στο μυαλό στριφογυρίζει;
Βαρύς και σέρτικος στα στήθη σου ο καημός
Λόγια και στίχοι σ’ έσυραν σε μετερίζι
Ξενιτεμένος να παλεύεις μοναχός
 
Κι έτσι όπως κάθεσαι κοιτώντας απ’ την άλλη
Νομίζω ξάφνου θα γυρίσεις να με δεις
Τρέμει η ψυχή, η αγωνία μου μεγάλη
Άραγε θα ‘μαι ένας λόγος να χαρείς;
 
Μ’ αυτό ποτέ δεν θα το μάθω
Δίπλα σου σαν σκιά θα υπάρχω
Μέσα σε μια φωτογραφία
Έκλεισε μία ιστορία....
 
 
19/10/23