Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου 2006

Οταν τελειώνουν οι αγάπες...



Όταν τελειώνουν οι αγάπες, μη μου κλαις
Σεντόνια άπλυτα γίνονται οι θυμισιές
Με γεύσεις, άρωμα, το σχήμα του κορμιού
Να σβήνουν πάνω σου τις μνήμες του φιλιού

Όταν τελειώνουν οι αγάπες, μη θρηνείς
Μετά το τέλος τους, αρχίζεις να τις ζεις
Σαν την αυγή που διαρκεί λίγα λεπτά
Κι έπειτα μένεις με το φως της στην ματιά

Όταν τελειώνουν οι αγάπες, μη μου κλαις
Μέσα στα όνειρα γίνονται πιο απτές
Και σαν θα μάθεις στην ψυχή να τις φυλάς
Θα ξεχωρίσεις ποιες αξίζουν ν’ αγαπάς

Σαν θα τελειώνουν οι αγάπες, μη μου λες
Πως δεν θα ήθελες να ‘ρχοτανε ποτές
Σαν τον παλαίμαχο στρατιώτη με τιμή
Κάθε σημάδι θα ξυπνά και μια ριπή.

Μουσική - ενορχήστρωση - ερμηνεία : Βασίλης Πάλλης

4 σχόλια:

Ντέρος Γιώργος είπε...

Σιγουρα το αγαπημενο μου απο τα δικα σου Χαρα μου,αλλα,, υπαρχει ενα αλλα... μακαρι να ητανε δικο μου, μακαρι... Την αγαπη μου και τον θαυμασμο μου !!!!

Βασίλης Πάλλης είπε...

Το τραγούδι αυτό (γιατί είναι μελοποιημένο αν και δε φαίνεται πουθενά εδώ) βγήκε μέσα από την ψυχή μου και είναι αληθινό. Είναι από τα καλύτερά μου κομμάτια. Γι' αυτό και κάνει μεγάλη εντύπωση όπου παίζεται. Και είναι αληθινό γιατί με ενέπνευσαν αυτοί οι απίθανοι στίχοι, μπήκαν μέσα στην καρδιά μου και έγιναν αμέσως μουσική. Από το πρώτο λεπτό. Είχα τόσο μεγάλο ενθουσιασμό κατά την παραγωγή του κομματιού από την πρώτη νότα που έγραφα μέχρι και την τελευταία. Και από τον πρώτο στίχο που τραγουδούσα μέχρι και τον τελευταίο. Και είμαι πραγματικά υπερήφανος γι' αυτό το κομμάτι και το βάζω παντού σε όσα sites και αν είμαι μέλος. Στο προσωπικό μου blog http://vassilispallis.blogspot.com υπάρχει το κομμάτι για όποιον θέλει να το ακούσει. Η διαφορά σε σχέση με σένα είναι ότι εγώ εκεί γράφω "Στίχοι : Χαρά Τσακίρη" και είμαι ΚΑΙ γι' αυτό υπερήφανος. Πάντα είμαι υπερήφανος για όλους τους συνεργάτες μου. Εσύ έχεις αναφέρει σε όλα σου τα μελοποιημένα τραγούδια εδώ στο blog σου, τους συνθέτες και ερμηνευτές εκτός από το δικό μας. Δεν ξέρω γιατί το κάνεις αυτό και ποιά πικρία βγάζεις για μένα και μη μου πεις πάλι ότι τυχαίο είναι γιατί μόνο τυχαίο δεν είναι πιά (είναι η δεύτερη φορά που το βλέπω αυτό), αλλά να ξέρεις ότι με στεναχωρεί πραγματικά. Δε θυμώνω, πληγώνομαι. Και δε με νοιάζει για το "όνομά" μου που δε φαίνεται (εξάλλου το κομμάτι πια υπάρχει παντού και όλοι ξέρουν το συνθέτη και τον ερμηνευτή) ούτε για το χρόνο που ανάλωσα για να το φτιάξω (με μεγάλη μου χαρά το έκανα). Αυτό που με πονάει είναι ότι σου έδωσα ένα κομμάτι από την ψυχή μου και εσύ το αγνοείς. Εκτός και εάν τελικά δε σου άρεσε το αποτέλεσμα και ντρέπεσαι γι' αυτό. Δεν ξέρω... Τέλος πάντων ήθελα να τα πω καιρό αυτά και τα είπα. Να είσαι καλά Χαρά μου όπου και νά'σαι, χαθήκαμε αλλά όλο εδώ κάπου γυρίζουμε, στον ίδιο ουρανό και στον ίδιο γαλαξία, που είχα πει και στο Γιώργη, χρησιμοποιώντας τους στίχους του... Και όσοι είναι μέσα στην καρδιά μου δε βγαίνουν ποτέ... Κι εσύ είσαι... Φιλιά πολλά...

Βασίλης Πάλλης είπε...

Και για να μην παρεξηγηθώ, τα αισθήματα που αναφέρω εδώ για τη Χαρά είναι αισθήματα φιλίας. Τίποτε άλλο (δεν ξέρεις καμμιά φορά τι μπορεί να καταλάβει ο άλλος...)

Βασίλης Πάλλης είπε...

Χαρά μου, δεν υπάρχει κανένας λόγος να με ευχαριστείς τώρα, το κομμάτι μας είναι αναρτημένο παντού χρόνια τώρα σε διάφορα sites και αρκετούς μήνες στο blog μου και το ξέρεις ήδη γιατί είχες προσθέσει το blog μου στην ενότητά σου "που χάνομαι, που βρίσκομαι" πριν καν ανακαλύψω εγώ το blog σου, άρα δεν μπορεί να μην το είχες δει. Γιατί όπως σου είπα εγώ νιώθω περήφανος γι' αυτό και δεν το κρύβω το κομμάτι. Επίσης ο χώρος των σχολίων είναι ακριβώς γι' αυτό το λόγο. Για να εκφράζει κανείς αυτό που αισθάνεται βλέποντας ή ακούγοντας τη δουλειά σου. Εγώ αισθάνθηκα πικραμένος και το εξέφρασα. Δεν είναι κακό νομίζω, ούτε θα σε κακοχαρακτηρίσει κανείς, εμένα ίσως, εσένα όχι. Κι εγώ ανάρτησα το δικό σου σχόλιο έτσι όπως μου το έγραψες.
Εφόσον, λοιπόν, εν τέλει για να μη σε απασχολώ άλλο, η συνεργασία μας αυτή κατέληξε απλά σε ένα τυπικό θέμα, θα ήθελα να σε παρακαλέσω εφεξής όπου αναρτάς είτε το στίχο αυτό είτε το τραγούδι μας, να βάζεις και το όνομά μου, έτσι όπως το κάνω κι εγώ για σένα, για το τυπικό (και πλέον το μόνο ουσιαστικό) της υπόθεσης. Σε ευχαριστώ πολύ και φιλιά και σύ στον άντρα σου.