Ότι πολύ αγάπησα

Ότι πολύ αγάπησα, ήταν απλά ένα ψέμα
Κι ας ένιωθα πως ήμουνα βασίλισσα με στέμμα
Μ’ έντυνες με τις λέξεις σου, που ‘μοιαζαν με ρουμπίνια
Μου ‘κλεβες το χαμόγελο, με πονηρά τσαλίμια

Ότι πολύ ερωτεύτηκα, ήταν απλά σκοτάδι
Που το κρυβες περίτεχνα πίσω από ένα χάδι
Και ορκιζόσουν στον Θεό, πως είμαι ‘γω η χαρά σου
Το φως σου, η ανάσα σου, η ελπίδα στ’ όνειρά σου

Ότι πολύ ελάτρεψα, ήταν τα δυο σου μάτια
Που στάζαν πόνο και καημό κι έφεγγαν μονοπάτια
Ήτανε τόσο πειστικά κάθε που με θωρούσαν
Σβήναν κάθε υποψία μου, πως θα με καταργούσαν

Ότι πολύ ονειρεύτηκα, ήτανε τ’ όνειρό μας
Που κάθε μέρα ζούσαμε, μετρώντας τον παλμό μας
Γκρεμίζαμε και χτίζαμε ζωή να μας ταιριάξει
Και νιώθαμε γαλήνιοι, σαν όλα ήταν σε τάξη

Ότι πολύ με πόνεσε, δεν ήτανε το τέλος
Ούτε που πλέον έγινες ένας τελείως ξένος
Είναι που δε μου στάθηκες την ύστατή μας ώρα
Και μ’ άφησες να καταπιώ, μόνη αυτήν την μπόρα.

Μουσικη : Νινος Αθανασιαδης
Ερμηνεια : Μαρια Νικολαου