Πες του αγέρα μου πως άλλο δεν πονώ
Κι όλα τα λάθη του, τα έχω συγχωρέσει
Πες του φεγγάρι μου πως τώρα πια γελώ
Και μες στην σκέψη μου, δεν έχει πλέον θέση
Πείτε του άστρα μου κι όνειρα της αυγής
Πως τον θυμάμαι, με μια γλύκα και μια θλίψη
Που δεν μπορούνε να μου κάνουν πια κακό
Και δεν προσμένω άλλο πίσω να γυρίσει
Πες του αγέρα μου πως θέλω να γελά
Να μη με σκέφτεται κι απλά να με ξεγράψει
Πάνε σαν ψίθυρος και μίλα του γλυκά
Πες του πως έφυγα και πια να με ξεχάσει
Πείτε του σύννεφα, η αγάπη πως νικά
Και βρίσκει δρόμους κάθε πόνο ν’ απαλύνει
Κι αν του ‘πα λόγια μες στον πόνο μου βαριά
Ήταν γιατί δεν έμαθε ποτέ να δίνει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου