Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου 2006

Άλλαξα αγάπη μου



Έκανα πράγματα τρελά
Άλλαξα σπίτι και γειτονιά
Έφυγα, κρύφτηκα απ’ όσα σε θυμίζουν
Πέταξα ρούχα μου παλιά
Φόρεσα νέα, φανταχτερά
Έκαψα δώρα και σκιές που με φοβίζουν

Όλα τα άλλαξα, μικρά-μεγάλα
Και σε ξεπέρασα λέω, πάω για άλλα
Κι όμως ποτέ μου δε θα ησυχάσω
Εσένα αγάπη μου, πώς να ξεχάσω;

Πήρα καινούριο καναπέ
Σκέτο πια πίνω τον καφέ
Κι άλλαξα κάθε διαδρομή που σε θυμίζει
Έπαψα σ’ όλα να λέω ναι
Δε μένω μόνη μου ποτέ
Και τ’ όνομα σου πια σα λέω, δε με φοβίζει

Έσκισα ενθύμια, φωτογραφίες
Έσβησα δάκρυα και απουσίες
Μα όσα κι αν έκανα, δε σου το κρύβω
Μέσα στο γέλιο μου, τον πόνο πνίγω

1 σχόλιο:

Grigoris είπε...

Η αληθινή αγάπη,εκείνη που βιώνουμε μια φορά μόνο στη ζωή μας δεν σταματάει ποτέ.δεν έχει τέλος,δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από εκείνη ποτέ..είναι σαν να θέλουμε να ξεφύγουμε από τον εαυτό μας...