Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2006

Σα φύγω



Σα φύγεις, μη μου πεις αντίο ούτε γεια
Και μη γυρίσεις ξανά πίσω να κοιτάξεις
Ταξίδι είναι για έναν, στη μοναξιά
Και σαν το βήμα σου ανοίγεις, μη διστάσεις

Σα φύγεις, κοίταξε τον δρόμο σου μπροστά
Και ξέχασε με κάπου εκεί στο παρελθόν σου
Κι αν το μπορέσεις, γέλασε μου δυνατά
Που όλα σου δόθηκαν στο άγνωστο παρών σου

Σα φύγεις, τα δάκρυα σου να τα καταπιείς
Και στεναγμούς μη μου χρεώσεις παραπάνω
Και τ’ όνομα μου ξέχασε το αν μπορείς
Άσε με ελεύθερο, τον ήλιο μου σαν φτάνω

Σα φύγω μάτια μου, θα κλαίω από χαρά
Που όσα στερήθηκα πιο κάτω με προσμένουν
Και σαν θα πίνω ένα ποτήρι λησμονιά
Θ’ αυτοκτονώ για να λυτρώσω αυτούς που μένουν.

Γι' αυτούς που "φεύγουν" μεταφορικά και κυριολεκτικά απ' την ζωή μας, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε εμείς προσδοκώντας κατι το καλύτερο......

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

EINAI ΤΟΣΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ .ΧΑΡΑΖΕΙ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΣΕΙΜΙΑ ΜΑΤΩΝΕΙΣ ΜΑ ΤΟΣΟ ΑΠΑΛΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΑΙΣΘΗΣΗ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ.