Κι όμως… σε είχα ονειρευτεί ένα φεγγάρι
Να φέγγεις μες στα μάτια μου το φως
Να είμαστε το πιο όμορφο ζευγάρι
Που αντίκρισε ποτέ του κι ο Θεός
Κι όμως… είχα σταθεί στο πλάι σου ξανά
Σε κάποια άλλη ζωή ήμασταν ένα
Κι όταν με άγγιζες, μου άναβες φωτιά
Και σου δινόμουνα χωρίς όρο κανένα
Δεν ήταν τύχη που μας έφερε κοντά
Ούτε μια σύμπτωση, περίτεχνα φτιαγμένη
Ήταν του έρωτα η αύρα που ξυπνά
Σαν ανταμώνουν όσοι ήτανε «δεμένοι»
Ο έρωτάς σου, τόσο γνώριμος σταθμός
Λες και περίμενα το σφύριγμα του τρένου
Να ξεκινήσω με πορεία ολοταχώς
Για τ’ άγνωστο ενός κόσμου κρυμμένου.
1 σχόλιο:
Κάποια, όχι μόνο σου κλέβει ποιήματα, μα δέχεται και συγχαριτήρια δίχως να κοκκινίζει
Για δες εδω:
http://paratiritis-gr.blogspot.com/2009/02/blog-post_24.html
Δημοσίευση σχολίου